Bir afyondur cemiyet dediğin nihayetinde;
Acıyı da neşeyi de yaltaklanarak katlanır kılar.
Bütün gücüyle üstümüze çullanan bu yük;
Nereye gider, kimlere düşer toplu kılınan törenlerde.
Olgunlaştırmayan her acı çürütür insanı alabildiğince.
Hangi sahte şafakla uyandırıldık gafil uykularımızdan.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta