Afrikalı Çocuk Şiiri - Süleyman Daşdağ

Afrika’nın yoksul ülkesinde çıplak ayaklı, aç bir çocuk.
Güneşin midesinden geçtiği tomurcuk.
Su nedir, hayat nedir bilmeyen bir yavrucuk.
Anası, babası için o da bir kuzucuk.

Bu ülkede merhametsiz çok, karşılık bulmaz emekler.
Köşe bucak gezer her yerde misyonerler,
Bir lokma için özünü, dinlerini verenler,
Kimsesiz oğlu kimsesizdir bu sahipsizler.

Dünya borazanını öttürür modernim diye,
Nimetler çöplere akar, güçlüyüz diye,
Kardeşi kardeşe yedirir, güce güç katsın diye.
Kılı kıpırdamaz kimsenin, bu çocuk gülsün diye.

Kimsesizin kimsesi elbet tanrıdır.
Tanrının verdiğini çalan başkalarıdır,
Tanrının beklediği hesap günüdür,
Bu çocuklar boynumuzun borcudur.