Aforizmalar Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Aforizmalar

Güne mavi-yeşil düşlere uyandım.
İçimdeki maviye düşkün çocuk “gülümse” dedi usulca.
Kuş cıvıltıları tüm seslerin ötesinde..

Yaşamın tüm renkleri bir nefes kadar ötelerdeydi.
Seslere ve renklere kanarken hep aynı ağacın altında buluyorum kendimi.
Maviye gitsem denize olan tutkunun lüzumsuz sadakatten olduğunu düşünüp küsebilirdi.

Asıl olan bir karenin içinde hayatın dışında olan herşeyi görmekti
Yaşamın içinde bir dalga boyu yeşil, bir tutam mavi vardı.
Mavi ile gri arasında gidip gelirken yüreğim onu seçti.

Milattan önce ve sonrasında kalan ne kadar kötülük varsa götürüp eskicinin (Psikolog) eteklerine döktüm.
“Martılar, yüreğimin mavi çığlıklarını duysa sonsuza kadar susardı”, diyorum.

Grilerin itici ve incitici hallerinden korkmuyorum
Ama hayatımda ani değişiklikler yapacak cesaretim yok artık.
Korkmaktan da korkuyordum.

Eskici, bir an mavi ufuklara bakarak dalıp gitmişti.
“Arkana aldığın manzara ile kendini tamamlıyorsun” dedi usulca.
Yüreğimden kopam kocaman mavi bir çığlıkla haykırdım.
Pekala, içe dönük mutluluklar yaşaşamak mümkündür! dedim ve sustum.

Eskici konuştukça tüm renkler gül yaprağı gibi cümlelerden bir bir düştü.
Ötelerde, bir martı havalanıverdi birden.
İçimdeki sesler yeşilli çoğaltıp maviyi seçti.
Eskici, “var olduğun kare mutlak gerçektir” derdi ve çekip gitti.

Bu bir ağaç da olsa; insanın çağıranı varsa o yere gitmek kaçınılmazdı.
Elbet her dalga sesinde afromizmalar aramanın gereği yoktu.
Maviyle yeşili milyon defa anlamlandırdığımı, Eskici nereden bilsindi?

Oysa yaşam bir dalga boyu ötelerdeydi.
Zaman zaman deniz çağırır, ona giderim.
Çantamda kitaplar, notlar, şiirler ve dalga sesleri...

Hatice Elveren Peköz