Afiq Agdamlı Şiirleri - Şair Afiq Agdamlı

Bir ana görürüm gözleri yaşlı,
Umutsuz bir halde, kalbi telaşlı.
Kocasını sinsi savaşlar almış,
Küçük oğlu ile çaresiz kalmış.
İş için dövmüşse hangi kapıyı,
Sevgiyle,saygıyla kovmuşlar onu.

Nöbetlerdeyim,
Ümitlerin kül olduğu bir yerdeyim.
Mateme sarılmış gündüzüm, gecem,
Sensin ey anam, tek düşüncem.
Halimi mi bilmek istiyorsun?
“Şimdi nerelerdesin? ”mi diyorsun?

Derk ede bilmirem feleyin işin,
Su kesmiş yolunu sönmez ateşin.
Ikiye bölünmüş bir ürek düşün-
Gözleri yollarda qalmışam, Tebriz,
Yene bulud kimi dolmuşam, Tebriz!

“Türkem”-dedim,
Dinme! -dedin,
Meni mene yad eyledin.
Tariximi unutdurdun,
Esrlerce qan uddurdun.
“Türkem”-dedim,qılıncını işe saldın,

Bu gece yuxumda seni görmüşem,
Gördüm baharına qar elenibdir.
Üreyinden axan qanı görmüşem,
Gördüm xeyalın da güllelenibdir...

Meni xatırladın alayarımçıq,

Tebriz.
Solğun bir mehelle,
Yere yapışan komalar...
Heyetde oynayan bir uşaq,
Ona baxarken kederini gizleyen,
Gülümseyen bir ana.

Deme cennet bele,bağ-bostan bele,
Cehennem içinde bağ-bostan olmaz.
Özünü aldatma sen bile-bile,
Daha bu diyardan gülüstan olmaz.

Ezel günden torpaqları çalınmış,

Oyandı...
Gözünü açdı,
Başının üstünde yırğalanan kendiri gördü.
Heç heyecanlanmadı,
Ölüme çoxdan alışmışdı...
Amma “bes arxada qalanlar nece? ! ”

Kuşlar yuvasından uçsun,
Tumurcuklar çiçek açsın.
Yaseminler etir saçsın
Kis omrunu versin yaza,
Bahar gelsin yurdumuza.

Oxumaqla deyil günde on saat,
Deyişib sen deyen zaman, a qardaş!
Bu boş xeyalları gel başından at,
'Zaçot'da vermezler aman, a qardaş!

Bilirem, çetindir rus, alman dili,