Yokluğun bir zehir gibi
Yakıp kavururken beni
Sana açtım ellerimi
Affet Tanrım, affet beni!
Ağlıyor bu deli gönlüm
Senden ayrı kaldım her gün
Duymaz oldu beni el gün
Affet Tanrım,affet beni!
Sonsuzluğa yelken açtım
Ufkuma dar geldi ölüm
Kahreder yapılan zulüm
Affet Tanrım, affet beni!
Duymuyorum hiç bir sesi
Ayırdı uzun yol bizi
Dudağımda kaldı ismi
Affet Tanrım, affet beni!
Görmez oldu gören gözüm
Sarardı soldu gül yüzüm
Sona erdi bitti sözüm
Affet Tanrım, affet beni!
Kayıt Tarihi : 29.5.2007 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!