Affet Beni Anne Şiiri - Ünal Ulaş

Sana seni anlamadan bağırdığım için,
Beni özleyip öpmek istediğinde
yanaklarımı kaçırdığım için,
Hep ağlamaklı gözlerini görüp
Sana timsah gözyaşları dediğim için,
Affet beni anne…
Affet.
Ağa kızı olduğunu unutup
Beklentilerini, arzularını ve isteklerini
Alaya aldığım için,
Senin yüreğini hırpaladığım için,
Artık yaşlı ve aksi bir ihtiyar olduğunu
Ve seni taşımak zorunda olduğumu unuttuğum için,
Affet beni anne…
Affet.
Beni çocukken süpürgenin sapıyla
Ve soba küreğiyle dövdüğünde,
Yanlışlarımı unutup sana kinlendiğim için,
Arkadaşlarıma bir hain gibi
Senin üvey anne yalanını söylediğim için,
Affet beni anne…
Affet.
El alemin annesini,
Senden üstün gördüğüm için,
Seni olduğun gibi kabullenmeyip
Benim annem olduğunu
Hep unuttuğum için,
Affet beni anne…
Affet.
Dışarda bir gece vakti yağmur yağıyor.
Acun sokakta, Memetler’in tahta köşkünde
Ben gündüz haylazlıktan bitkin,
Odada çıtır çıtır yanan odun sobası
Sobanın yanında minderler
Ve sen ve ben senin dizlerinde
O kadınsı ama nasırlı ellerin
Saçlarımı okşuyor anne.
Hiç ben öyle tatlı uyumadım artık anne
Anlasana anne hasretlerim hasretlerin var bende.
Yanında dizinde olmak vardı şimdi
Olmayacak artık biliyorum.
Ama ne olur
Affet beni anne…
Affet.