babaların hep kötü çocuklarını sevdiği gibi
meğer acılarımla bir ayrılık büyütmüşüm
ayrılığı besleyen o kör sevgiyi şımartmışım
işte bu yüzden ben kendimi affetmeyeceğim
seni götüren nehirleri de affetmeyeceğim
gözyaşlarımla beslemiştim onları
ne vakit kesilseydi yağmurlar
sırılsıklam ıslanırdı yüreğim…
xvı.vıı.x
İsa YılmazKayıt Tarihi : 21.9.2010 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!