Yüzüm yok karşına çıkmaya af dilemeye bile inan,
Biliyorum düşüncesizliğimle incittim yüreğini..
Çırpınırken, yalnızlığımla başbaşayken
O yürek olmuştu bana hayat veren..
Affedemem kendimi öyle üzgünümki,
İçim içime sığmıyor,fırtınalar esiyor içimde,
Daralıyor dünyam,cendere oluyor yalnızlığım,
Affedemem kendimi,sen affetsen bile...
Kayıt Tarihi : 16.2.2008 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Affedemem kendimi,sen affetsen bile...
Hiç böyle bir duruma düştümmü bilmiyorum ama affetmek her iki durumda da gereklidir. Kutluyorum Yusuf bey.
TÜM YORUMLAR (1)