Afet Ergü Şiirleri - Şair Afet Ergü

Ya başı ya sonu olmalı sevdanın,
Ne ortasında kalmalı ne kıyısında

Ya aşkla dile gelmeli
Ya meşkle dilden dile gezmeli

Bırakmak gerek bugünlerde, işi, gücü, sevgiler,i aşkları, parayı pulu, insanı, insancıkları.. Gözün görmeden, kulağın duymadan ve arkana bakmadan gitmek gerek buralardan.
Nereye olduğunu bilemediğin yollara, gitmene neden olan sebepleri sahibine bırakarak çıkmak gerek yola. Kimseyi yanına katmadan kendini bile olduğun yerde bırakarak gitmek.

Gitmek gerek bazen.
Bazen buralardan
Bazen bu zamandan

sen zihnimi meşgul eden güzel şey!
sen yokluğundan var ettiğim
sen akla zarar, çözemediğim
sen uzak diyarların türküsü
sen hiç bozulmayan sevdamın büyüsü

Masumdur benim sevmelerim,
Gül yüzüne, gül tenine hastır,
Hatta gülden bile hassastır,
Ah! .....seni görmeyince
Nasıl da yastadır,

Al götür beni...
Zamanın durduğu bir yere
Bekleyişlerimin son demindeyim
Mercan yeşili umutları saldım bir bir göklere
En doğurgan mevsiminde hüzünlerim
Suskun öpüşler kanatırken içimi

Bir hüzün çökse üstüme
Vakitsiz
Gam yükünü bıraksalar omuzlarıma
İzinsiz
Umudumun feneri
Elaya çalan gözlerinle

Geçit yok bana,
Suskunluğumun davetlerinden
Yine düşüncelerime ziyaret halindeyim
Yasalara prangalanmış her zerresi
Yüzüme tokat gibi her kelimesi
Diyorlar ki,

Mutluluk;
Tutkalla yapışmış gibiyse bedenine
Emanet gibi duruyorsa üzerinde
Örtbas ettiğin yalanlar
Bir gün seni çıplak bırakırlar...

Önce sevmekle, sevilmekle, hayatla, yaşamla kısaca bizden bir şeyler bulmak için çıktım gecenin zifiri karanlığında bu yola... sonra vazgeçtim, kendim olmak istedim, içimden geldiği gibi yazıp kendi fenerimle gecemi aydınlatmak istedim.Çoğu zaman şiirlere dökerim zapt edemediğim kelimleri ama bu sefer sığmayacak gibi geliyor bir kaç dizeye, lakin dizeleri, önünde diz çöktüren satırlara sayfalara sığarmı içimdeki fırtınalar bilemiyorum. Boranlara meydan okur kimi zaman fırtına dediğim isyanlar, haykırışlar. Susuturamam dizginleyemem soruları sorguları ve nerde gizlidir kimdedir dediğim cevapları...

Güçlü olmakla zayıf olmanın arasında gider gelirim hep, boş olan boşaltılan hayatımı doldurmak adına. Siz hiç hayatınızın boşluğunu yaşadınızmı? eminim yaşamışsınız dır ama boşaltıldığına şahit oldunuzmu? zamanın, duyguların, insanların, kaderin hep bir olup, büyük bir zafer edasıyla, geleceğinizi umutlarınızı hayallerinizi isteklerinizi beklentilerinizi mumyaladığını bilirmiydiniz? Acıyla, pişmanlıkla keşkelerle maskelerle doldururlar içinizi, zorla zorbalıkla hemde.Hiç şansınız yoktur telafi etmeye, hakkınız deseniz hiç yoktur itiraz etmeye, değiştirmek mi? hayır asla...

Ama bunları yapamasak ta düşünmeden de duramayız, telafi etseydik ne olurdu neyi değiştirebilirdik diye, kıymetini bilemediğimiz sevdiklerimiz bize bir şans daha verirmi peki, yada tekrar acı çekme pahasına olsa da, sevmesini bilmeyenlere 'adam sende' diyebilirmiydik, akıl ve mantığı hislerden süzebilirmiydik, yapmamız gerekenleri bildiğimiz halde, doğrunun doğru olanın ne olduğunu bile bile aynada kendi yüzümüze sağ gösterip sol vururmuyduk, sadece menfaat ve çıkar için sevildiğinizi istendiğinizi göre göre, emanet umutlara sarılırmıydık, yaptığımız her fedakarlığın, uğruna vazgeçtiklerimizin sonunda bize acıyla geri geleceğini baştan kabullenip yolcu edermiydik kiralık yarınlara, sonunda bir başına kalacağımızı bile bile izin verirmiydik onca kalabalığın bizi yanlızlığa yolcu etmesine... sizi bilmem ama ben etmezdim yapmazdım herhalde, herhalde diyorum çünkü o süzemediğimiz aklı, duygularımdan ayırabilirmiydim yerli yerince ondan emin değilim işte.

Bu gece okudum
Gözlerinden fecre uzanan yokluğumu
İçtim içtim de
Gülün şarabından son yudumu
Çıkardım
Kahpe kelimelerin son kurşununu