Sarsıntı yeri sallar yerse evleri yıkar,
Canlar perişan olur cananlar yürek yakar…
Kimi aç vaziyette kimisi uykusuzdur,
Kimi yorgun gelmiştir kimiyse uykuludur…
Kimi hep hazır hâlde afet eğitiminde,
Kimi hiç umursamaz bilgi eksikliğinde…
Toprağın altındayız daha vade gelmeden,
Ecel, dersen henüz yok Rabbim izin vermeden…
Etrafsa tam karanlık kıpırdayamıyoruz,
Yanlışı ya da doğruyu düşünebiliyoruz…
Derken, sesler duyulur bunlar melek sesleri,
Kimse var mı diye sunarlar ümitleri…
Varız diyemiyoruz güç ve kuvvet kalmamış,
Kırk saat kadar geçmiş nefesler yarılanmış…
Kürek sesleri vardır vinç sesleri içinde,
Genişleyen gürültü yaklaşan şekillerde…
Kolonlar kaldırılır çıkarılırız yerden,
Rabbim razı olsun, deriz yardım edenlerden…
Yalnız bunlar değildir yıkıntılar içinde,
Ağrı sızı hiç dinmez ümitsizlik ensede…
Akan kanlar dursa da susuzluk öldürmekte,
Yaşam düşüncesiyle dua dilenilmekte…
Rabbimiz yardım etsin depremzedelerimize,
Milletimize şanlı şerefli devletimize…
Kayıt Tarihi : 27.1.2020 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!