Öldü Say Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Arama, sorma, yazma artık.
Ben seni seven yanlarımı uyuttum.
Bir poşete koyup fırlatıp attım camdan.

Artık kime şarkı yazarsan yaz,
Kime şiir okursan oku,
Kimle uyursan uyu…
Ben yokum artık ne rüyalarında, ne de solunda.

Bundan böyle, adının geçtiği bir cümle bile
Kanatır dilimi, dudağımı.
Anmaz dilim adını.

Bir sigara yak; içerken dumanla beraber üfle beni.
Bir şiir yaz, tam ortasında kır kalemi.
Bir şarkı söyle, unut nakaratını
Tıpkı beni unuttuğun gibi.

Yaşarken öldürdün ya beni,
Ben değil… Allah affetsin seni.

Şimdi gözlerinin gördüğü her yer vatanın olsun.
Mavi gözlerimde senin gemilerin battı.
Sarı saçlarım dolanmaz artık parmaklarına.
Tenimin yumuşaklığı cezbetmez yüzünü
Ben unuttum seni.

Sildim sana ait şiirleri,
Dün gece verdim ateşe:
Önce yüreğimdeki seni,
Sonra da izlerini.

Artık hiçbir sabah seninle başlamıyor.
Ne kahvemin kokusu, ne aynadaki yüzüm seni soruyor bana.
Kırdığın kalbin yankısı bile sustu içimde;
Sessizlik bile senden daha sadık şimdi bana.

Bir zamanlar cümlelerim senle doluydu,
Şimdi dudaklarımdaki harfler bile senden kaçıyor.
Seni yazmak istesem, kalem elimde ağlıyor;
Her kelimede isyan, her kelimede nefret var.

Sana ait ne varsa,
Birer birer gömdüm gecelerime.
Adını bile anmadan ağlamayı öğrendim ben
Ve inan, bu bile senin sevdan kadar yakmadı canımı.

Artık ne “dön” derim,
Ne de “özür” beklerim.
Bu hikâye çoktan bitti.

Bu aşkı belki bir Rahşan affı kurtarırdı,
O da öldüğüne göre…

Artık şarkılar senin,
Şiirler benim olsun.
Sen Öldü say beni,
Öldü...
12.10.2025 17:10