Affetmek;
Yanlışlıkla onu ezen topukta,
Menekşenin bıraktığı,
Hoş koku gibidir...
Affetmek;
Yağmur damlasının,
İzinsizce yanağı ıslattığı zaman,
Sıcak duygular vermesi gibidir...
Affetmek;
Okyanus gözlerinin,
Derinliğinde boğulmak isteyen yüreğime,
Bu şansı vermesi gibidir...
Af dilemek ise;
Gölgeye büyüklük veren güneşe,
Hoşgörü ile bakabilmek gibidir...
Nisan.2008/ Bodrum
Tevfik PekelKayıt Tarihi : 6.4.2008 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Okyanus Gözlüme...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!