Adsız Hüznüme Şiiri - Yorumlar

Oyyy çok teşekkür ederim benim incelikli güzel şairim Nazan YİNANÇ canım...

Nasıl da severim o şarkıyı. Bana yine güç verdiniz. Sizi seviyorum. Kucak dolusu selamlar....

Teşekkür ederim Zeybek Hocam ayağınızın tozuyla gelmişsiniz. Selam ve saygılar size.

Teşekkür ederim Sayın Ahmet Erdem. Hoş geldiniz. Merhaba ...
Çok haklısınız. Minnettarım yol göstermenize. Ben şiirimi okuyup emek veren , yol gösteren gönlü zengin insanlara sonsuz minnet duyarım. Hemen şimdi düzelteceğim. Var olunuz diyerek. Saygı ve selamlar size.

Not : Burada kişiye özel nasıl yazılıyor bilmiyorum. Ama öğreneceğim. Hani hemen yorumun altına yazmayı :)

Alışır insan...
En zor koşullara...
Mevsimlere alışır gibi alışır...
Dönüp dönüp gelen hüzünlere...

Hasret gibi...
Her akşam yuvasına dönen kuşlar gibi..


Ne güzeldi..
Farkı, size ait...
Tebrikler Öğretmenim..

Bir yıldız kayar ansızın
Gecenin en koyu yerinden
Bir tren düdüğü böler sessizliği
Gurbet acısı çekersin sen...

Şiirinizi
beğeniyle okudum

Bir yıldız kayar ansızın
Gecenin en koyu yerinden
Bir tren düdüğü böler sessizliği
Gurbet acısı çekersin sen...

Şiirinizi
beğeniyle okudum

Nazır Çiftçi : OKURKEN DUYGULANMAMAK ELDE DEĞİL.yaşarken, düşünmemek mümkün mü? hüzünlenmemek mümkün mü?Bir kavak ağacı bile yapraklarıyla ne kadar güzeldir. Mutludur. hüzne uğramamıştır. Yaprakları döküldüğünde sipsivri bir kavak ağacıdır. üzgün müdür bilinmez! zira insanlar , tavırlarından anlaşılır.İşte kader dediğimiz oyun bu olsa gerek! güzel duygulardı. zevkle okudum. kutlarım. selam size.

Eylül gitti ya, giderken arkasında serin akşam saatlerini, ayazlayan geceleri,
ara sıra da cama vuran damlalarıyla güz yağmurlarını penceremizin önüne yığıp da gitti. pencere önüne oturmak zaten kendi başına bir hüzün, kaldı ki sonbaharı nereye koyacaksın. Ekim ayının da toparlanıp gitmesi yakındır ama bize kalan hüzün kalıcıdır, alışık olmak gerekir hatta yoldaş bile olmak gerekir. Uzun sonbahar gecelerine ortak olmak adına. Yüreğine, kalemine sağlık.

Eylül gitti ya, giderken arkasında serin akşam saatlerini, ayazlayan geceleri,
ara sıra da cama vuran damlalarıyla güz yağmurlarını penceremizin önüne yığıp da gitti. pencere önüne oturmak zaten kendi başına bir hüzün, kaldı ki sonbaharı nereye koyacaksın. Ekim ayının da toparlanıp gitmesi yakındır ama bize kalan hüzün kalıcıdır, alışık olmak gerekir hatta yoldaş bile olmak gerekir. Uzun sonbahar gecelerine ortak olmak adına. Yüreğine, kalemine sağlık.