Adsız çocuk şiirlerim Şiiri - Serra Kibar

Ah adsız çocuklarım
Ne duygular ne acılar ne sevgilerle çıktınız siz
Ama hep tek biri için çıktınız
Duyguyu hissettiğim gibi anlatamadığım adama
Devrik devrik yazdığım o masum kelimelerle
Anlatamadım gene ben bu adama
Yapamadım
Veremedim o kahrolasıca gururumu ayaklar altına
Tam verdim senin olsun tüm kalbim sana kalsın dedim
Çiğnedi geçti adam beni
Yıkmadı ama hep parçaladı
Yarım bıraktı hep beni
Soğuk yüzler yaptı konuşmadı benle
Arkasını çevirdi gitti uçsuz bucaksız bir uçuruma
Hiç acıyıp kıymadan
Neşterle etimi kazdı soydu sanki parçaladı
Neden yaptı
Sevgimi neden yok saydı
Çok mu çirkindi ya da şekilsiz
Bir hiçmiş gibi saydı
Biliyordum hep öyle saydığı için de gene de ümit ettim
Bir umut iki umut üç umut
Hepsi senin yüzünden demek isterdim bu umutlarım ve bu üzüntülerim ama değil
Hiç umut vermedin ki sen bana
İşte bende o umutsuzluğun içindeki umudumla sana kaldım
Sana yazdım sana çizdim ve sadece sana söyledim
Ama sen ne yaptın
Bıraktı ya beni
Hiç birbirimizi tamamlamadan
Boş bir ceviz kabuğu gibi kaldık hatta çürük
Çürük bir ceviz
Sallasan dolu gibi ses gelirdi benden ötürü
Ama nerde görülmüş sevgide tek kişinin duyguları yettiği
Neden peki neden biz tamamlanamadık
Nedenini senden çok ben bilirim ya
Bizim zaten olacağımız yoktu güzel adam
Ne sen gururunu bıraktın
Ne de ben gururumu bıraktım
Bu esintili güzel aşk için