Adsız Şiiri - Yusuf Koç

Usandım zamanın çilelerinden,
Yarın ne olacak göremiyorum,
Bunaldım yaptığı yanlış işlerden,
Şu insanoğlunu çözemiyorum.

Bugün dediğini yarın unutur,
İp üstünde beyaz unu kurutur,
Yeri gelir der ki tuzum kurudur,
Dilim tutuluyor diyemiyorum.

Söz tutulmaz çek senetler iddalı,
On kişiyi saysam dokuz davalı,
Köylü garip şehirlisi havalı,
Bir ucdan bir uca eremiyorum.

Erkekler değişmiş halleri bir hoş,
Bazısı adına dedirtir nonoş,
Bu hali görürüm olurum sarhoş,
Adam diye göğsümü geremiyorum.

Burnuna kaşına halkalar takmış,
Sırtında döğme var göbeği açmış,
Başında rengarenk bir şey var..! saçmış,
Nasıl moda imiş bilemiyorum.

Ben mi kaldım çok gerisinde çağın,
Renkleri değişti yeşil yaprağın,
Fosilsin diyorlar yerin toprağın..!
Uymuyor elbise giyemiyorum.

Hani nerde mert yürekli efemiz,
Hep yanlış tartıyor şimdi kefemiz,
Kadınlar silikon adamlar semiz,
Doğru kapılardan giremiyorum.

Hukuk var diyorlar paran var ise,
Fakirin şansı yok girsin meclise,
Aybaşı gelmiyor..! haklı delirse..!
Maaşlı memuru yeremiyorum.

Şimdi Koç Ozan'a kuşkulu bakın,
Kırın kalemini kelepçe takın,
Yakın bu şiiri gönlünü yıkın,
Daha ağır ceza veremiyorum.