Adsız Şiiri - Murat Evci

Yürür içimde bir sevda, coşkun nehirler gibi
Coşar da hiç taşmaz nedense?
Çağlar da, sesi duyulmaz bir türlü
Varoldu yüreğimde, ama nedense hep ADSIZ.

Garip bir şey bu, bir var bir yok sanki
Bazen bir notanın sırtında kulaktan kulağa
Bazen bir bebeğin gözünde yürekten yüreğe
Dolaşıp beni unuttu sanki ADSIZ…
Hep sana, hep sana, ne yaptımsa hep sana
Nelerimi vermedim ki sana, fark etmesen de
Umutlarımı tükettim uğruna, anlamasan da
Bir ölümüm kaldı, al oda senin olsun be ADSIZ!

Canını verdiğin canlar vefasız... demiş üstat
Hangi uğurda olursa olsun verdiğin her şey
Yitirdiğin her bir duygun
Hep boşa hep boşa be ADSIZ!

Bir eser bıraktın geride, gel gör hele
İşe yaramaz, bir o kadar da ahmakça
Menfaatsiz sevgiyle donatılmış
Hayırsız olmaktan korkan birini bıraktın be ADSIZ!
Beni bir sen anladın, bir sen sevdin
Sende hayırsız çıktın be ADSIZ!
Bana sen öğrettin vefayı
En büyük vefasız sen çıktın be ADSIZ!

Beni bırakıp, terk edip gittin
Arkana bile bakmadın, bir el bile sallamadın
Bedenimi bana bıraktın ama, yüreğimi aldın da gittin
En son,ağlamayı da öğrettin be ADSIZ!

Aldanma göz yaşlarıma…
Onlar vefasızlığın elçileri be ADSIZ!
Gidişinde seni ellere bırakan hayırsızın günahları
Sen ömrünü verdin, bense sana, bense sana…….