Adsız Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

eski bir eşikte bekliyorum seni
saçlarının dalgasına sığınıyorum
kayıp bir balıkçı teknesi
geleceğini söylüyor bana her pazartesi

söylemiyorum kimseye gizlimdesin
bakamıyorum yüzlerine izimsin
ve bağırıyorum bazen
kimsesizim

karşıya geçmeye çalışıyorum.
herkes gibi olup,
bir evde ölümü bekliyorum.

tenha bir caddede seni,
gözlerini özlüyorum.

anlatmak istiyorum
içimdeki her uçurumu
yırtılan uçurtmamı
yeşilin tüm renklerle eşsiz uyumunu

bir vakit geliyor sonra
tüm pencereler kapanıyor
eşsiz gökyüzünün hüzünden sesi çıkmıyor
kapanıyor herkes kendi kafesine
ve çığlıklar susturulmuyor

adını anıyorum bazen
kilitli kapılarında kalıyorum
dizlerimin gücü yetmiyor karşında dikilmeye
iki çift sözüne bakıyorum

söyle bana
gitmeli mi
söyle bana yeşil
yaşamalı mı en zehirlisini
söyle bana
bitti mi