Adsız Şiiri - Aslı Sumer

Aşkın tadını unuttuğum günlerdi
Sessizce çırpınıp havasız kalmış odalarda
Kendi mezarıma ellerimle gömmüştüm kendimi
Dört yapraklı yoncayı bulmaktan kesmiştim ümidimi
Gözlerimden akan yaşları biriktirip
Okyanus yapacaktım kuraklığıma
Sonra sıyırıp üstümden kendimi
Çırılçıplak açılacaktım sonsuzluğa

Gülmeyi unuttuğum günlerdi
Resimleri yırttığım, kalbimi dağıttığım
Umrumda olmasın istediğim dünya
Ama kaldırıp çöpe atamadım
En mahrem rüyaları
Kahkahaları çok gördüm kendime
Dost bildim en dipsiz acıları
Uçurumdan uçuruma vurdum kendimi
Tökezleyip durdum
Dedim ya, bir hıçkırık boğazımda, çaresiz
Gülmeyi hepten unuttum

Papatyaların bitmeye başladığı günlerdi topraktan
Bir bahar yeli eteklerimde
O iğdeden bu iğdeye koşmaya başlayacaktım
Kuşlardan, çiçeklerden ve mutluluktan dem vuracaktım
Şiirlerimde aşkı anlatabileceğime inancımı çoktan kaybetmiş
Kendimi yağmurlu günlere, sancılı şiirlere adamıştım
Papatyaların bitmeye başladığı günlerdi topraktan
Ve ben de bitmeye başlamıştım

Sonra siyah beyaz uykulardan uyanıp
Renkli rüyalara dalmıştım
Sen çıkmıştın karşıma, her şeyi silip atmıştın
'Ben sende bütün aşklarımı temize çektim' der ya şair
Şimdi şen şakrak neşeli bir baharsam
Senden önce kasıp kavuran bir kıştım
Bir yeni doğan gibi cahil
Bir kırlangıç kadar yorgun
Bir papatya kadar aşıktım
Açtığım bu yeni sayfada
Sen sonu olmayan rengarenk bir başlıktın
Hoşgeldin yarim hoşgeldin
Sen benim gözümde pırıl pırıl bir bakıştın