Sahipsizce titriyordu.
Duvarına baktığım tablolar,
Adı şanı duyulmamış şairler gibi bağırmak istiyordum yalnızlığımın adını.
ve,
umut toplamıyordum geçmişimden,
geçmişimi yaşamaya zorlanıyordum,
sahipsizce..
Adını koyduğumda ise çoktan eskiyordu alemine daldığım
dalgınlığım,
bir iç çekme ve bir bağırmayla irkiliyordum.
Gerçeklik dünyasına.
yalnız, adsız ve şöhretsiz.
Kayıt Tarihi : 5.3.2010 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!