Dede kurşun kalem ile yazı yazmaktadır. Torununun kendisini seyrettiğini fark eder ve yaptığı işe ara verip torununa döner ve gülümseyerek elindeki kurşun kalemi göstererek "Bak evlâdım, insan isterse her şeyden kendisine bir ders çıkartır. Elimde gördüğün şu kurşun kalem basit bir yazma aracıdır değil mi? Ama işte bu kalemde bile insan evlâdının öğrenmesi gereken 5 ders vardır" der ve devam eder:
“1- Bu kalem bir insanın elinde ne kadar harikalar meydana getirse de, o insanı yöneten de bir el vardır. O el bilinen bilinmeyen bütün kâinatta her ne varsa yoktan var eden ve var etmeye her an devam eden Allah'tır! (Azze ve Celle)
2- Arada yazmayı bırakır, kalemimin kütleşen, kalınlaşan ucunu sivriltirim. Kalem canlı bir varlık değil bu yüzden canı yanmaz. Var sayalım ki canı yandı ama işe yarar hale de gelmiş olur. Hayattaki acılar da işte böyledir. İnsanın hayatın karşısında daha bir sağlam durmasını sağlar, çektiği tüm bu acılar sebebiyle daha dayanıklı bir hale gelir.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta