Adresi Yitik Anılar Şiiri - Gülsen Dede

Doyumsuz bir dünya sofrasında yaşadık
Bitmeyecek sandığımız tatlar ve keyiflerle
Hayat telaşı arasında planlar yaparak
Yarınların özlemi ve hayaline kanarak
Günleri ve anları ıskalayıp tükenmek bilmeyen bir yarışın sonunda kalakaldık yapayalnız
Onca kalabalıklar
Onca sevgi bağları
Bitmeyecek sandığımız tatlar
Ve yolculuklar
Günü aymayan bir sabahta tükendiler
Konuşacak ne çok şey kaldı
Konuşacak kimseler yokken
Kırık dökük hatıralar arasında sızlanan enkaza evirilmiş binlerce yalnız yüreği nereye koysam sığar ki
Bir de kendi kimsesizliğimi hangi yıkıntı altında dindirsem şaşkınım
Birkaç hatırayla duygularıma yeniden sarılsam diye
Suskunluğa yeminli Azrail suratlı betonlar arasında
Geçmişi taşımak bugüne
Yarını inşa etmek hatıralar arasında
Öyle zor ki her şey
Öyle zor ki yaşadığını bilmek
Yaşarken ölüp ölüp dirilmek
İnsan olmak ve insan kalabilmenin ayrımında
Binlerce vicdan öldü bu enkazda
Milyonlarca vefa nefes verdi yaşatmak için de
Yine de yetmedi
Bazıları kefensiz, duasız, sahipsiz kaldı bir avuç toprakta
Bazılarımız cüzdanına yenik düştü
Bazılarımız yaşarken öldü
Bazılarımız ölmeden gömüldü mezara
Adresi yitik sokaklarda bir yığın şehirle silindik anılardan
Bir varmış bir yokmuş gibi
Ruhumuza çöken enkazı bağrımıza basarak
Bir nefeslik borcun vebaliyle
Can tende saklıyken
Yol almak gerek adresi yitik anılarda