Şu günler bende,inan ilham azaldı
Bakın, İstesem de şiir yazamam
Ben gönüllerin elcisi ve dostuyum
Asla kimsenin kuyusunu kazamam
Yazıyorum, uyak kafiyeye uymuyor
Ömür kervanında, kervancı başıydım
Pek çok hasta, sökel insanlar taşıdım
Her gittiğim yerde, ben baş tacıydım
Artık kervan için derman kalmadı bende
Ne dağlar ne tepeler aştım yaz ile güz
Masaya oturmuş kelli felli bir adam
Yazıp cizer gün boyu orda durmadan
Duman olmuş dağlar sis kaplı her yer
Keyfe keder tüttürür sigarayı bacadan
Sadece aşka değil ki benim sitemim
Kaderim bu,ben bilir elbette cekerim
Beni benden almasın siz söyleyin ona
Gazap ateşinde yanar biterim sonra,
Ah demeyim ben dua etde, ahım cıkar
Küçük yaşta büyüdüm ben
Biraz boyum oldu birazda en
Çok zorluk güçlük cektim de
Dayandı yine bu beden
Şimdi..
Yaşımız geldi dayandı kırk'a
Sen benim rüyalarımdan cıkıpta gelen
Yüzlerim gülemez gider diye korkudan
Bir sabah kalktığımda olmayacaksın diye
Her sabah korkarak uyanırım ben uykudan
Al birşey olmaz dediler ah’tan
Bende dedim korkarım hak’tan
Öyle ise kendin bilirsin dediler
Yoksa yoldan cıkmıştım çoktan
Bugün burda ayaktayım ter temiz
Güzel olsun her şey
Kötülükten nefret ederim
İyilik doğruluk tur parolam
Böyle geldim böyle giderim
Bir su içimlik ömür vardır
Dirseklerim yara oldu calışmaktan
Sacımda ak kalmadı zorluklara alışmaktan
Artık korkum yok hayat senden unutma
Küskünüm sana söz etme barışmaktan
Sebebsiz bu hayatım, gidiyor kötüye
Düzelirde birgün acep, döner mi geriye
Bak bedenim ne oldu, halsiz ve fersizim
Caresiz döndüm ben, bir kemik bir deriye
Lokmanım hekimim nerdesin bulamam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!