Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dicle kenarında sürülerle /salya saçmaktadır aç kurtlar
Adli ilahiyi arıyorlar / hani o tertemiz fıtratlar
Bu iki satır bence bu şekilde değişirse anlam karkaşası biter.Karar sizin hocam.
Dicle kenarında sürülere /Kan kusturuyor aç kurtlar
Adli ilahiyi arıyorlar / yazık o tertemiz kuzular
Emeğinizi kutlar saygılar sunarım.
Adli İlahi
Adaletin tecellisi ancak / adli ilahi ile olur
Adli ilahi ile insanlar / du cihanda huzuru bulur
Uzaklaşmış olabilir elbet / Mutluluk ve huzur dünyada
Tekbiri hakim kılmamış isen/ elbet beyhudedir bu sada
Gözünü aç gönlünü aç dinle/ bak ki sana indi ayetler
Kitabı ve sünneti elbette/ emanet etmişti Peygamber
Namus,vatan ve din sömürüldü/ elindeki tüm kutsallar
İhanet ettik emanetlere /duymasın kahrolur atalar
Ömer olmaktı bize vadiniz / elbet ümmete seslenerek
Ömer gibi hadim olmadınız / gururlandınız hükmederek
Dicle kenarında sürülerle /salya saçmaktadır aç kurtlar
Adli ilahiyi arıyorlar / hani o tertemiz fıtratlar
Milyonlar terk edildi çağdaş / yeni ağalar insafına
Tükürsen yazık tükürüğüne / o zalimlerin suratına
Müslüman’ı da huzursuz elbet/ huzursuzdur gayri müslimi
Kaçılır mı Allah’tan kaçmayın / arayın kaybedilen ilmi
Sizleri kınayacak olsam da / elbet bozulmuşuz toplumca
Ya Rabbi Hidayet ver ıslah et /yaşamak isteriz insanca
Sinan Karakaş
Söylenecek çok şey varken söylenecek hiç bir şey yok tebrik ederim
.yüreğiniz dert görmesin üstadım.Allah bizi doğru yoldan ayırmasın. çok güzel bir şiir okudum.anlatım yalın ,.şiiri çok güzel işlemişsiniz
başarılarınızın devamını dilerim. selam ve dua ile
çok akıcı çok yoğun çok güzel bir şiir okudum. yüreğinize kaleminize sağlık.. ayrıca çok teşekkür ederim nazik kutlamanız için....
Müslüman’ı da huzursuz elbet/ huzursuzdur gayri müslimi
Kaçılır mı Allah’tan kaçmayın / arayın kaybedilen ilmi
Sizleri kınayacak olsam da / elbet bozulmuşuz toplumca
Ya Rabbi Hidayet ver ıslah et /yaşamak isteriz insanca
KALEMİNİZİ VE YÜREĞİNİZİ TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM SİNAN HOCAM. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Tek kelimeyle harika!!!
Defalarca, ard-arda
ve her seferinde
tarifsiz keyif alarak okudum,
kutluyorum Sinan bey kardeşim,
tüm samimiyetimle kutluyor,
mühabbetlerimle selamlıyorum...
Cok guzel bır şiir tebrıkler selam ve saygılar efendım
selami
Adaletin tecellisi ancak / adli ilahi ile olur
Adli ilahi ile insanlar / du cihanda huzuru bulur
İLAHİ ADALETİN VARLIĞINI HER DAİM GÖRMEK MÜMKÜN..TEBİKİ GÖREBİLEN İÇİN..HER DİZESİ AYRI BİR ANLAM DERİNLİĞİNDE HARİKA BİR ŞİİR..USTA ŞİİRİ..TEBRİK EDİYORUM ÜSTADIM..SELAM VE SAYGILAR..
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR
İLAHİ ADALET HEP SÖZLERİMİN ARASINDADIR
TOPLUMCA BOZULMAKTA OLDUĞUMUZ ÇOK DOĞRU AMA SİZ GİBİ ÜSTADLAR DİNLENECEK SÖZLER YAZIN LÜTFEN DAHA FAZLA
DÜNYA İYİLERİN DÜNYASI
SAYGILAR
Sizleri kınamış olsam da bilirim bozulmuşuz toplumca
Çok doru, doğru söze nedir
Tebrikler yüreğinize, herşey gönlünüzce olsun, sevgiyle sağlıkla kalın.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta