"Ax, gecemin kıvırcık pürçeği
Kıyıya vuran tüm sahnelere dönüyorum sırtımı...
Bahçe Ee"
biz biriz sardunya
ah biziz
Dicle içimizden akar
acı biz
adınla başlıyorum şiirden resmine
adınla susuyorum zamanı
ruhumun kıvrımlarında bir yalnızlık belirtisi
yok sayıp kederi ve hüznü demlemeyi
dağların bilmecesini yok sayıp
yaprağın düşmesini
sonsuzluğa öykünüyorum
sevda biziz sardunya
hasret biz
onikiikiikibinyirmibeş&istanbul
Kayıt Tarihi : 12.2.2025 10:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiler sedasına kalemin.
Avuçlarında k(an)/Parmaklarında gül
Ben sardunyayım oysa ...
Medet umma,
Yeni bir kapı değil
Neredeyse varoluştan beri...
İşte "sardunya"
Ne doğar
Ne ölür,
Sadece ara verir,
Mevsimden mevsime,
Biz niye değil?
Niye sırtımızı dönüyoruz
Hayata...
Şiiriniz ve ilhamınız düşündürdü,
Tebrikler şiire Nazan Hanım...
TÜM YORUMLAR (3)