Şerefine deyip de
Hep sensizliğe kaldırıyorum,
Zamanın kadehlerini.
Ama o güzel gözlerini,
Sensiz zamanlarda,
Sensizlikten içilen,
Alkol kokularıyla kirletmiyorum hiç.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Harika bir sevda şiiri okudum. Kutluyorum Emin Bey...
tebrikler
ekrem bozkurt
Benim için üzülme,
Gitsen de sensiz kalmam ben!
Bütün yıldızlara adını verdim.
Onlar, tek tek düşünceye kadar,
Gecenin mavi göğsünden.
Doya doya adınla ıslatıp dudaklarımı
Bu dünyayı gülümseyerek terk ederim ben.
tebrikler sevgili Emin.calisman destansi bir siir olmus,final ise dahada cok güzel,ellerine saglik,basarilarinin devamini dilerim..........
Çok güzel bir sevda şiiri. Tebrikler, kaleminize sağlık.
Harika bir şiir.Sevenlerin tümünden birşeyler taşımışsınız güzel şiirinize.Mümkün olabilseydi unutmak...ama değil işte...yüreğinize ve kaleminize sağlık.nebes/abdulhalim ipek
Adınla Islansın Dudaklarım
Şerefine deyip de
Hep sensizliğe kaldırıyorum,
Zamanın kadehlerini.
Ama o güzel gözlerini,
Sensiz zamanlarda,
Sensizlikten içilen,
Alkol kokularıyla kirletmiyorum hiç.
Zaten adına kirletir diye korkumdan,
Çok fazlada alkolle ıslatmıyorum,
Dudaklarımı.
Ama Sen aklıma düştükçe,
Ellerimi tütün kokusu sarıyor.
Biliyorum,
Son günlerde çok içiyorum bu mereti
Belki de bu yüzden,
Boğulurcasına öksürüşlerim.
Bak yine tütün kokuyor ellerim.
Akşam da oluyor.
Sigaramın ucunda bir kızıl ateş
Gün batımlarında bir kızıl güneş.
Ve gözlerim,
Aynı hepsinin rengi.
Zaten her akşam,
Gülkurusu bir renge bürünüyor, gün.
Ve biliyor musun?
Yine her akşam inatla ben,
Uykulara baş kaldırıp,
O’nu unutmalıyım diyorum.
Seni unutabileceğim,
Yalanlarına kaptırıyorum, kendimi.
“-Sen nesin ki benim için,
—Altı üstü,gecikmiş bir baharsın.
—Asla üstüme sinmeyecek,kokun.
—Ve tenin,
Asla çiçek açmayacak ellerimde” diyorum.
—Islanmayacak dudaklarınla, dudaklarım.
Aklımca seni unutuyorum işte
Biliyorum ki, kendimi kandırıyorum.
Her gece yarısı seni
Yüreğimin derinliklerine gömüyorum.
Ama her sabah,
Hem de, daha gözlerimi açar açmaz,
Dudaklarıma gelip oturuyor adın.
Kendi ellerimle eşip çıkarıyorum,
Gömdüğüm mezardan seni.
“-Nerdesin be güzel gözlüm” diye başlıyor günüm.
Biliyorum sen başka bir şehrin
Başka bir güneşin mevsimisin.
Benim içinse,sadece geç kalmış bir bahar.
Düşü kurulan,bir yağmur.
Evet bir yağmur.
Gözlerin,gecem
Gülüşün,yıldızlarım,
Nefesin,rüzgârım,
Tenin, ilkbaharım olmasa da
Yağmasa da
Dudaklarıma dudaklarından bir damla.
Hazanı gelmiş ömrümde
Bari bırak!
Adın yağmurum olsun
Ve adınla ıslansın dudaklarım.
Zaten yoksun
Bir gün, tamamen çekip gideceksin,
Hem de bensiz bir dünyaya.
Hayat işte!
Benzemiyor değil mi hiç rüyaya!
Senin de aklından geçiyor, beni unutmak!
Ama görüyorsun,
Hiçte kolay değil, değil mi unutmak?
Bu hep böyle sürecek
Seninle ışıl ışıl doğacak,
Ve yine her akşam,
Sensiz, gülkurusu bir renge bürünecek, gün.
Ama sen, o gül kırmızı dudaklarınla,
Şimdi…
Giderken..
Hatta gittiğinde dahi
Bir ömür boyunca gül!
Benim için üzülme,
Gitsen de sensiz kalmam ben!
Bütün yıldızlara adını verdim.
Onlar, tek tek düşünceye kadar,
Gecenin mavi göğsünden.
Doya doya adınla ıslatıp dudaklarımı
Bu dünyayı gülümseyerek terk ederim ben.
Sen Yine de Gitme! Olur mu?
yine muhteşem
kendimi buluyorum şiirlerinizde
kocaman bir selam yolluyorum o nadide yüreğinize
muhabbetlerimle
Şaizer Uzgur
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta