Adını Koyamadığım Şiiri - Süreyya Görür

Gece Karanlık
Yıldızlar yok
Ay da doğmamış bu gece
Herkes nere de
Ben nerdeyim
Adını Koyamadığım
Gecenin koynunda isimsiz bir yalnızlık

Göz yaşlarımın bile terkettiği yerde
Sensizliğin sessizliğindeyim
Uçurum gibi ardı bu sabahın
Sen gelmezsen ölüm gelecek sanki
Adını Koyamadığım
Çaresizlikteyim

Hüzün de ağladı kalbimin feryadına
Bağırıyor
Çığlık çığlığa
Ama ne sesi çıkıyor, ne çığlığı duyuluyor
Adını Koyamadığım
Kör kuyulardayım

Yıkılmış, harabeler
Viran hep sevmeler, sevişmeler
Hüsranın pençesinde geceler
Adını Koyamadığım
Hicliklerdeyim

Gurbet gözlerim, gözlerine
Düşman kalbim, tebessümüme
Kirpik uçlarımdan geceye
Adını Koyamadığım
Şehirlerdeyim

Dibi karanlık
Uçsuz, bucaksız
Arsız ve yüzsüz
Çağırıyor kulağım da bir ses
Adını Koyamadığım
Bir avuç toprağın
Bağrındayım

İlk defa öldüm bu gece
Bahçede ip oynayan
O küçük kızın elinde ki iple
Adını Koyamadığım
Çocukluktayım

Vazgeçtim sabaha uyanmaktan
Vazgeçtim bu gece uyumaktan
Vazgeçtim sensiz yaşamaktan
Adını Koyamadığım
İnfazlardayım

Kim bilir benden sonra kaç kalbi yakacaksın
Sevda denizlerinde kaç aşkı boğacaksın
Umrunda bile olmayacak
Yeni kumpaslara yelken açacaksın
Adını Koyamadığım
Tuzaklardayım

Biliyorum, bu vedanın ardından arkana bakmayacaksın
Yine sıradan bir sabaha uyanacaksın
Kahveni yudumlarken haberimi alacaksın
Adını Koyamadığım
İntikamlardayım

08/10/2024