Adını aşk koydu Şiiri - Hatice Ak

sonbahar hızla sarılırken kışın kanatlarına
yapraklar inadına bahar ister gibiydi
toprağa düşenleri okşadı güneş son bir kez daha
parktaki ahşap masa ve taş bank beklerken beni
hüzünlü, sessiz ve kimsesizdi

sanki gel diyordu, gel paylaşalım yalnızlığımızı
ikimizde de tesellisi ve telafisi olmayan ince sızı
istersen bir de çay ısmarlarım sana
en sevdiğin sözcükleri kazırsın bir köşeme, varsa
teslimiyet içinde yaklaştım yanına
sevgiyle aldı ellerimi avuçlarına

hadi yaz dedi, yaz içinden geçenleri
neler geçmiyordu ki, hiç gerçekleşmeyecek düşler
hüznünü bir tül perdenin arkasına saklayan gülüşler
ve nice, nice vazgeçişler

elimdeki kalem, rastgele gezinirken ak sayfada
birden üç harfe takıldı kaldı masada
yazmak istedikçe, o bir yerlerden kopuyordu
beni üç kurşun gibi, üç harfle yüreğimden vurdu

bu öykü bir sonbaharda yaşandı
sırtüstü çimlere uzanan yapraklar olanlara tanıktı
silah sesini bir ben duydum, birde onlar duydu
üstelik yüzüme gülümseyip adını da aşk koydu

14.12.2009