Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Aşka dair, sevdaya dair, hasrete dair güzel bir harman olmuş. Kelimeler raksa tutuşmuş, Duygular tavan yapmış ve mısralar dört nala koşuyor. Yani Enfesss. Tebrik ediyorum kalın sağlıcakla ...Kaya Ünver7kaleli1
Yüreğine sağlık güzel şiirini beğeniyle okudum kalemin daim ömrün var olsun
Beğenerek okudum.
Kutluyorum.
Erdemle.
Adın Sensizlik
Adını sensizlik koydum ayrılığın.
Yokluğunun her gününü,
Bir nakış gibi işledim yüreğime
Sessizliğe büründüm yine
Gözyaşlarım düştü toprağa
Dalgalar sessizce kıyıya vururken
Yıldızlar saklandı mor bulutlar ardına
Rüzgar sustu, Ay yerine çakıldı.
_____________
yüreğinize sağlık.. kaleminiz daim olsun...
Ben sensizliğin yüküyle
Eriyorum sessizce
Seni ben uzakta değil,
Yüreğimde arıyorum
Uzakta olan sevgiliye hep hasrettir sevdalı yürekler güzel
duygulu bir serzeniş kutlarım arkadaşım eline sağlık 10
Sen başka bir alemde
Yaşıyorsun keyfince
Ben sensizliğin yüküyle
Eriyorum sessizce
Seni ben uzakta değil,
Yüreğimde arıyorum.
Ay, Deniz, Rüzgar,
Yıldızlar ve Mor bulutlar
Bu geceye, sensizliğe şahit
Saçının bir teline razıyım.
Bu gece sabaha ermeden,dön;
Dayanamıyorum, yokluğuna.
Bu guzel siiri cok begendim Sayin yilmaz .. Harika dizelerdi Yureginize saglik. tam puanimla antolojimde ama yine sorun var antolojide alamiyorum siiriniz. saygilar yine deneyecegim
Ay, Deniz, Rüzgar,
Yıldızlar ve Mor bulutlar
Bu geceye, sensizliğe şahit
Saçının bir teline razıyım.
Bu gece sabaha ermeden,dön;
Dayanamıyorum, yokluğuna.
=== Harika bir sesleniş ve özlem dolu dizeler...yüreğine sağlık genç dost'um..Başarılarının devamını diliyorum selam ve sevgilerimle...nevzat uçar.))
Ben sensizliğin yüküyle
Eriyorum sessizce
Seni ben uzakta değil,
Yüreğimde arıyorum.
Ay, Deniz, Rüzgar,
Yıldızlar ve Mor bulutlar
Bu geceye, sensizliğe şahit
Saçının bir teline razıyım.
Bu gece sabaha ermeden,dön;
Duygu seli dizelerde okuyanı hüzün sarıyor duygularımıza tercüman dizeleri begenıyle okudum gönlüne sağlık sevgilerr
KALEMİNİZDEN GÜZEL BİR ÖZLEM ŞİİRİ OKUDUM.YÜREK SESİNİZE TEBRİKLER..
Bu şiir ile ilgili 29 tane yorum bulunmakta