Adın Her Yerde Şiiri - Nurettin Tan

Adın her yerde
Her şeydesin
Yağmurumsun diyorum kuraklık oluyor
Düşümün bereketli topraklarında
Suyumsun diyorum susuyorum
Çiçeğimsin diyorum açmıyorsun
Güneşimsin diyorum dik “acı”larla vuruyorsun kalbimin şakaklarına
Kalp yorgunu kaçaklardan kaçkın bir gönül bendeki
Her sevmeden sonra yorgun, bıkkın

Seni hatıralarım arasında b”aşk”öşeye oturtuyorum.
Hatırın çok bende
İstesen bütün hatıralarımı unutabilirim seninle

Güneşin doğarken ki kızıllığı
Döne döne düşen yaprak
Hep seni anlatıyor bir ömür boyu dinlesem de bıkmayacağım bir masal gibi

Bardaktan boşalırcasına yağan yağmur
Yeşertmeye yetmiyor dudaklarının arasındaki kısır sevdayı
Bizdeki bu kısır döngü dünya durana dek dönecek
Ve biz hiç birlikte yürümeyeceğiz, yazın, soğuğu, kışın terlemeyi özleyeceğiz
Ve ben birde seni özleyeceğim her zaman

Soldu soluma girmeni bekleyen laleler, güller, gülmeler
Papatyaların hangi yaprağını koparırsam koparayım sevmiyor diyor
Gülün hangi dikenine batsa parmağım sevmeyecek diyor
Senden ötürü

Senin resmini çiziyor bulutlar gökyüzünde
Beni ağlata ağlata
Dayanamıyor onlarda başlıyor benimle birlikte ağlamaya
Bütün boyan akıyor süzülüyor şakaklarımdan kirli izler bıraka bıraka
Ve yeniden yeniliyorum yalan olduğunu bile bile sana