Adın Hasret miydi? Şiiri - Tahmine Yıldırım

Kış rüzgarımı seni söylüyordu
Senmi kış rüzgarını ıslıklıyordun?
Senin adınmı hasretti
Yoksa sen mi hasrettin
Kış pencereden kardı,o saat..
Senin bakışlarını arıyordum
Zihnimdeki bakışlarındı belkide
Bakışlarınıda rüzgar getirmişti; ;
Kış rüzgarı o saat kar esiyordu
Dudaklarımın ıslaklığına
Kar tanecikleri komşuluk ediyordu
O saat,yazımın içinde
Şiirimin içinde
Belki yazım ile şiirimin
Birbirine karışmışlığının içinde
Sana doğru yolculuğa çıkmıştım
Şiirin ve yazının içinde yol alış
Sana yol alışla isim benzerliği taşıyordu
senin adın hasret miydi?
Susuzluğu yaşamaya başlamıştım bile
Çölde kaybolan yitik bir yolcu gibi
Çünkü yokluğun çölün bir başka adıydı
Susuzluğumu sen giderebilirdin,yanlızca sen.....
Birden pencereyi açtım
Kar tanecikler, o saat kış yağıyordu
Ve dudaklarımı ıslattı
Gecenin koyu karanlığına adını haykırdım.
evet adın Hasretti ve pencereyi açtığımda
rüzgar adı hasret olan seni
koyu karanlığın içinde söylüyordu...... 01.03.2006