ulan be!
canına yandığım sokaklar
canımı yakarmış meğer..
akşamın örtüsü çekilirken
geçtiğim aksarayın çiçek bezeli sokağına,
gri mezarlar kazmışlar..
şiirimi vurmuşlar, orta yerinde!
sırtı barut kokulu
başı sonu dağılmış,
hece hece sızıyor
kaldırım boyu mazgal diplerine.
bir yana adın düşmüş,
başında sustalı kör bir dilenci.
ruhumu sığdırdığım ruhundan kemiklerini sıyırıyor.
adın düşmüş,
aşk diye kazıdığım cihan'ı harp meydanına.
şah damarımda kızıl bir ayaklanma,
kemiklerim üryan, hınç zulası!
bir hışım,
köşeyi kesen berduşların
boynunda ellerim,
kalemim kelebek.
kestiğim yarım kelamları
basıyorum kursaklarına.
benim öldüremeyip kıyamadığım isme kıyıp,
bölmüşler ikili üçlü yığınlara..
ulan,
daha tanrının huzurunda asıp
çekecektim ağdalı şiirler ağacına,
inim inim yağacaktı arafın ortasına.
ah sofrasına vah mezeleri olup dizecektim
dize dize masalara!
toplayın,
toplayın parçalı genzime sinmiş
yanık kokan kafiye artıklarını!
doldurun tabuttan nemli bavullara.
bitmeden gece,
adımla ölmesi gereken adına giydirecek,
soluk kefenli şiirlerim var daha!....öz/
Özlem Cay
mayıs/yirmi sekiz
Kayıt Tarihi : 29.5.2024 18:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!