Adın çıkar rahmetliye Şiiri - Hüseyin Kotan

Sicak, soğuk diyemeden
Kazancını yiyemeden
Torunların sevemeden
Adın çıkar rahmetliye

Ocak batar, duman Soner
Bütün canlar Hakk’a döner
Kara toprak tenin emer
Adın çıkar rahmetliye

Kemale ermeden yaşın
Temize çıkmadan işin
Mezara inmeden naaşın
Adın çıkar rahmetliye

Tarla ektin çayır biçtin
Koca koca yapı diktin
Ecel geldi göçüp gittin
Adın çıkar rahmetliye

Ay başında rahmet gelir
Karnı doyan seni bilir
Sonra izin hep silinir
Adın çıkar rahmetliye

Marketlerde renkli şeker
İçer çayı için çeker
Doğan göçer teter teker
Adın çıkar rahmetliye

Sık sık bakar halhalına
Mecali yoktur salına
Destur ile var yanına
Adın çıkar rahmetliye

Geçti günler döndü devran
Gözde hüzün elvan elvan
Yoksa ihlas işin yaman
Adın çıkar rahmetliye

Bayramdan bayram’a ya’sin
Beyaz taşta garip ismin
Duvara asılar resmin
Adın çıkar rahmetliye

Üveysinin gülü solar
Mezarına baykuş konar
Dostlar muhabbetle anar,
Adın çıkar rahmetliye