Adın Şiiri - Derviş Ali Geylani

Boş sayfalara adını yazıyorum
Öyle uzun uzadıya düşüyor ki kağıda çizgiler
Akıyor nefesimden sonsuzluğa doğru
Bütün kelimeler adında anlamlanıyor
Hiçe adını söyledim
Varlığın kendisi oldu
Ses, harf, kağıt
Maddi, manevi karışıverdi aklım
Bir hikaye anltacaktım
Adında kaldı

Ağlamaklı oldu evsiz çocuklar
Geceleri üşümesinler diye hep adını söyledim
Bir yüzünü saklarken dünya
Adına dönüyor diğer yüzü
Ve zaman oluyor adının harfleri
Doğum, yaşam, ölüm
Tutup çıkarıyorum adını bir yanımdan
Yaşamnın anlamı kalmıyor...