Adımı Yendim Şiiri - Kağan İşçen

adımı yendim galip geldim kendime
içimdeki sana mağlup oldu ordularım
ben bir çapulcuyum gelmem sana
koyu denizler bile rahatsız varlığımdan
hiç bir kuş şakımaz dalında yalnızlığımın
kulaktan kulağa yayılır
ancak ben dinlemeyi bilmem
hiçbir ayrılık şarkısını
kaderime saygısızım
buymuş benim de kaderim
adımı yendim

adımı yendim
utanırım sen varken kendimden bahsetmekten
hayatta kalmaktan mahçubum
yanında kalarak gitmelerin derdindeyim
sensizlik ülkesinden ölüm sahil kasabasına

koyu kahverengi gözlerindeki ağacın gövdesine
bir kalp çizip oraya bir isim kazımak istiyorum
sensizlik ön sifatlı son ismimi
isimsizliğimi
adımı yendim

adımı yendim
isimlerin kuşatmış benliğimin
seni çevreleyen çerçevesini
öyle ki
uzak bir körfezin kirli sarı ışıklarına
dokunmayı istemek gibi senin adlarını saymak
binlerce atlı olsam yetemem
akıl sır erdiremem bu kadar adın olmasına
yaralı göğsümde adlarını aklımda tutamamanın sisi
sabah çiylerini okşayıp seviyorum
gül damlalarının üstünden seni seçiyorum
bir iki milyon sonsuz....
içmekle bitmiyorsun
demek benden herşeyimi istiyorsun
doludizgin
dağ demiyorum taş demiyorum
yeni yeni isimlerinle karşılaşıyorum
bitmiyorsun
herşeyini alıyorsun herşeyimden
ama aklımdan gitmiyorsun
belki kahkahalı belki üzgün
adımı yendim