Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
YORUM VE PAYLAŞIMLARINIZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM...SAĞOLUN..
Muhterem kardeşim, şiirinizi zevkle okudum haz aldım. yüregine düşüncene sağlık.Yaradan güzel gönüllere ilham vermişki, güzel şiirler yazsınlar, bizlerde okuyup şevklenelim. Herşey gönlünce olsun. Sevgi ve Muhabbetlerimle... Sağol varol.
Oktay çöteli-Elazığ
Sevgili Kardeşim Mavi Yıldızın Oğlu Erhan Demir,
Beğenerek ve saygı duyarak muhteşem eserinizi okudum.
Yarışmada kardeşime üstün başarılar diliyor sevgi ile gözlerinizden öpüyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Sevgi ve saygılarımla şiirin hakkı olan tam puanı gönderiyorum.
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
Ömrü yetmişler salımda taşınır
Son duası okunur musalla taşında
Bağrıma yatırılır, iki kürek toprakta
Ben ölüler, diriler yurdu, Anadolu
Tebrikler.
MEHMETÇİĞE / ŞEHİTLERİMİZE
Vatan, bayrak denince ön safhada koşarım
Pusu, tuzak demeden dağı, taşı aşarım
Bilsem ki canımdan can alacak düşmanım
Yeniden gelsem dünyaya; yine asker doğarım
Eğlence nedir bilmem; ter, toprak, barut kokarım
Üzerimde kurşunlar uçuşur, aldırmaz korkularım
Vatan şerefim, silah namusum; gözüm gibi bakarım
Ağlama güzel ülkem, şehit olmuşsa adım...
ERHAN DEMİR
(Maviyıldızınoğlu)
Her zaman diyorum seni dinlemek insana ayrı bir keyif veriyor Erhan.Tüm sesli şiirlerini cep telefonuma kaydettim =:)biran önce bir şiir almümü çıkar dostum çünü bu ses hak ettiği yere gelecektir buna inanıyorum.Her zaman söylüyorum sen antoloji sitesinin ve türkiyenin en sevilen şairlerindensin artık.Seni dinleyen ve şiirlerini okuyan tüm okuyucuların ve dinleyicilerin de aynı şeyi söylüyor zaten.Hep böyle sevgili saygılı ve alçak gönüllü ol.Yüreğin her daim sevgiyle, mutlulukla atsın.canım arkadaşım, mavi dostum, kadife sesli şairim sena başarılarının devmını diliyorum,sağlıcakla kal maviyıldızınoğlu
Koocaman sevgilerimlee....=:))
(n.seyrek)
yüreğin sesimiz olsun çoşan kükreyen taşan yüreklerimiz olsun sevgi ,saygı ve hoşgörü ile kucaklanası güzel ülkem var benim saygılar sevgiler...
Adım Türkiye; Soyadım Cennet;
Ben hepinize yeterim...
elbet yeter hepimize.
sözleri ile sayfanın o harika görselliği ile çok emek verilmiş ama değmiş yani.
çok beğendim.
tebrikler.
öncelikle o sevgi dolu kocaman yüreğine saglık evet memleketim cennetim benim her yeri güzel her yeri eşsiz inan kardeşim çok duygulandırdın beni bu gurbet ellerde yüreğin dert görmesin güzel şiirini ve güzel sayfanı kutluyorum selam ve sevgilerimle
CANIM VATANIM...İŞTE BU...VATAN SEVGİSİ BÖYLE OLMALI DİYORUM..ŞİİR O KADAR GÜZEL Kİ OKURKEN TÜYLERİM ÜRPERDİ DESEM YALAN OLMAZ. HELE KLİP MUHTEŞEM OLMUŞ ERHANCIM.GÜZEL YÜREĞİNLE NE GÜZEL ŞEYLER YAPMIŞSIN BÖYLE . ÜLKEMİZİN HERYERİ CENNETTİR.SENİN GİBİ DEĞERLİ VE GÜZEL YÜREKLER OLDUKÇA EMİNİM Kİ BU ÜLKE ÇOK DAHA GÜZEL YERLERE GELECEKTİR...HEP BERABER KARDEŞÇE..EL ELE, SEVGİYLE..YAŞAMAK İÇİN...BU ÜLKE HEPİMİZİN...
YÜREĞİENE, EMEĞİNE AKLINA SAĞLIK MAVİÇOCUK.
SEVGİLER.
Bu şiir ile ilgili 162 tane yorum bulunmakta