Adım Sokak Çocuğu Şiiri - İrfan Coşkun

ADIM SOKAK ÇOCUĞU

Sen soğuk nedir bilir misin
Uzun kış gecelerinde sokakların
Gecelerin ne kadar bitmez olduğunu
Açıkta yatmanın ne olduğunu

İkiz yataklarda yün yorganın altında
Düşünemezsin yalnızlığın ne demek olduğunu
En sadık dostların sokak köpekleri olduğunu
Nereden bileceksin
Onlarla sokakların yalnızlığını paylaşmanın
Dertleşmenin mutluluğunu

O halde anlayamazsın beni
Anlayamazsın benim gibileri
Anlamak istemezsin belki de
Her gece tiner kokladığımı

İnternet sitelerinde dolaşan sen
Kim bilir daha neler istemektesin

Bense bir sıcak döşeğin peşindeyim
Bu ayazı da sabaha kavuşturmaya çabalıyorum
Köprü altlarında karton kağıtlar üzerinde
Uyumadan uyandığımda
Üzerimdeki bir karış kırağıyla
Yeniden doğarım, adım sokak çocuğu

Sen beni ne anlarsın ki
Çoğu kez suç işlemek kurtuluşum olur
Adam yerine koyulmak için
Simitçi tezgahından bir simit çalmış
Ya da bakkal amcadan bir paket sigara aşırmışım diye
Kelepçelenmiş kollarım
Beni sıcak ortamlara taşır
Mahpus damlarında suçlu da olsam
Adam yerine konulmanın sevincini yaşarım
Artık bir yatağım bir de yorganım var
Bir tas sıcak çorba içmenin mutluluğunu
Bilemezsin ki

Sen beni anlayamazsın işte
Sıfırın yukarılarda kaldığı soğuklarda
Parklarda sabahlamadıkça

Adım sokak çocuğu
Yüreğim mangaldır yanar durmadan
Üşümüyorum
İnadına üşümüyorum
Adım sokak çocuğu

Çöpten topladığım ekmek kırıntılarıyla
Şehir kanalizasyonunun sıcaklığında
Bir ziyafet bile çektim kendime
Sadık dostumla paylaştım ekmeğimi
Sen beni anlamazsın, anlayamazsın
Uzun kış gecelerinin vahşi soğuğunda
Ayazda kalmadıkça.