çamur gibi üstümüze yapıştığında
ve kurtulmaya çalıştıkça
gözlerimizdeki utanç oluyordu biraz
karşı durulamaz toprak kaymasıdır aşk
utandıkça çoğalan teninde
değdiği yerde kırmızı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta