Adilcevaz Derler Sana Toprağım

“ADİLCEVAZ” DERLER
SANA TOPRAĞIM

Tarihin beşiği, şehzade şehri,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.
De ki; elmas, inci, yeşim nedir ki,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.

Sen; güzellik beldesi, Selçuklu yolu,
Alparslan uğrağı, Osmanlı soyu.
Zilan Deresi’nin, gülistan boyu,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.

En soylu türküden, en doğru sazdan,
Sevdamı dinle ki, bıkılsın nazdan.
Gönlümde yaralar, hep Elcevazdan,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.

Keklik Pınarı’na, köprüdür gönül,
Çayır Yazısı’na, gelmesin bülbül.
Karadere, Yazıdüzü, tomurcuk bir gül,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.

Bitlis’ten ötede, Veysel Karani,
Seydi Baba, mest ediyor göreni.
Mavzer sıkar Yolçatı’nın gelini,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.

Güzellik sendedir, asalet sende,
Mertlik elbet vardır, seni bilende.
Sen bir nazlı gelin, Süphan etekte,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.

Süte Yayla, turna boyunca kızlar,
Çil Gölü’nde, tırpan çeker ırgatlar.
Bağlarında, kara-kara mor dutlar,
“Adilcevaz” derler, sana toprağım.