Adil Amca Şiiri - Akın Korkmaz

Bir bina vardı bayırın altında
Ve yaşlı bir adam çatıda
Daha önce hiç rastlamadım
Hatta adını bile duymadım
O gün ilk ve son defa

Olup biteni balkondan izledim
Adamın yüzünde bir hal vardı
Çok kötü bir şeyler sezdim

İnsanlar doluştu ağır ağır
Bütün komşularda bir telaş
Çoluk çocuk bağır çağır
Bir de soysuzlar vardı
Elde çekirdek, yüzler gevrek
Sanki film izler gibiydiler
Yok, atlardı yok atlamazdı
İnanın hayatımda gördüğüm
Bu en şerefsiz iddiaydı

Ardından bir itfaiye geldi
Yere serdiler bir branda
Sus pus oldu sokak bir anda
Zavallının Adil’miş adı
Ah şu yalan dünya yok mu?
Belki ona adil davranmadı

Ters köşeye koştu birden
Buruşuk elleri semaya kalktı
Son damla düştü gözünden
Kendince af diledi Hak’tan
Sonra çatıdan toprağa baktı
Kırmızı kiremitlere oturdu
Boşluğa doğru açıldı elleri
Yavaşça kendini yere bıraktı
Dik bir hançer gibi çakıldı
Adil Amca yere serildi

Çıkmadık canda ümit vardı
Ambulans onu alıp götürdü
Sonradan garibin içi kanadı
Eyvah, ben ne yaptım demiş
Maalesef, buydu son sözü

Hala yaşasın isterdim
Onu ayakta görmek
Ve gebertmek isterdim
Gülüşen soysuzları
Bu dünyadan silmek
Hem de bir kalemde