Adı yok simdilik Şiiri - Fikret Yavuz

Zülfünün kemetin de dolassam
hayallerimle parmak uclarından akıp rüyalarına sözülsen
mao nun tablusunu indirsem göklerden
narkisosun cıglıklarıyla eko yu sustursam
bir günes dogsa zülfüne, bir agac yeserse umtların bittigi yerde

Ellerimi uzattım sınırlarına geldim geldim işte
yalanı dogruya inandırıp da geldim
sorgusuz sualsiz
imparatorluguna isyan edip de geldim
varlıgını yok edip özgürlügü ne kavusturmaya yok olup da geldim
gülümse bak
baktıgın yerde olmaya geldim

yügerimde bir safas var sevgili yüregim de bir matem
kabullenemez gerceklerim var
beni sana büyüleyen de bir cift gözlerin var
farjadın kemanın ahı var
isminin icim de actıgı kanayan yarası var
ne basındayım ne de sonun da tam ortasındayım hayatın tam ortasın da

nan gibi aklımdasın ıtrı bestesi gibi diller de
ictigim su da kitabın son cümlesin de
elim gibi yanlız ama tek gercek üstün de
annemin duasın da nisan yagmurun da
kah bir sakanın omuzların da kah bir ayyasın sarabında
nan gibi aklımdasın sevgili an gibi aklımda

oysa biliyorsun seni ne de cok sevdigimi
hani bilmesem zalimin zebunu derim
kanatmak istiyor büyütmek istiyor icimdeki yerini
cok da bir sey istemiyor
yanlızlık bir sigara kagıdı kadar yanlızlık istiyor aslında.