Adı yok Şiiri - Hilal Ergül

İçimde tarifsiz bir duygu;
Sanırım adı özlem
Gittiğimden beri hiç durmadan büyüyen
Hiç durmadan canımı yakarak çoğalan
Hep son anlar geliyor aklıma
Son bakışın miras bana diyordu bir şarkıda
İşte aynen öyle
Adımı son söyleyişin son kez
Hiç düşünmemiştim son sözünün adım olabileceğini
Ama sen giderkende adımı söylemiştin.
Ve yine giderken bile acını göstermemiştin bize
Odada şöyle bi gezdirmiştin bakışlarını
Tüm evlatlarına sonbi hasretli bakış atmıştın
Sesinini duymamıştık ama
Hepimiz anlıyorduk yeşil gözlerindeki vedayı
Hiç korkmadım sen giderken
Çünkü gülümsüyordun giderken
Ama içimde tarifsiz bir acı
Sanki kalbimi yerinden söküyorlardı.
Bi çığlık geldi içimden
Dudaklarıma varmak üzereyken
Kulağıma fısıldadın
Sözverdin bağırıp ağlamayacaksın
İnsan nasıl dayanırdı buna baba
Sen artık gitmiştin
Sesin yoktu artık
Güzel yeşil gözlerin
Sımsıkı kucakladığında dünyada bundan güvenli yer yok dediğim kolların
Sen yoktun artık
Hiç ayrılmadım yanından
Üstüne çektikleri beyaz örtüğü araladım
Yüzüne baktım
Huzur vardı yüzünde
Anlatmak istediğim
Okadar çok şey tavsiyelerine o kadar çok ihtiyacım vardıki
Seyrettim seni konuştum
Babam dedim ama sesimi hiç yükseltmedim
Bütün gece yanından ayrılmadım
Biliyordum ben başında otururken sen
O kalabalığın içinde biyerlerden gelip
Başımı okşuyordun
Gün ışımak üzereydi
Yüzünü açtım günaydın baba dedim öptüm
Kimse duymadı kulağıma fısıldadığın
Günaydın kızımı
Kimse görmedi yanağıma kondurduğun buseyi
Vakit ilerledikce içimdeki acı çoğaldıkca çoğalıyordu
Nedenini biliyordum
Birazdan geleceklerdi ve seni alıp götüreceklerdi
O gidişin birdaha dönüşü olmadığını biliyordum
En acı an o andı
Ve geldiler oğulların en sevdiğin arkadaşların,dostların
Bahçenin ortasında duruyordun
Tüm cesaretimi toplayıpda başımı kaldırdım.
O an içimdeki acıya birde inanılmaz bir gurur eklendi
Gözümün alabildiğine bir insan seli
İşte dedim kendime sen bu adamın evladısın
O yüzden ayakda durmalısın.
Ve durdum
Duracağımda.
SENİ SEVİYORUM BABA