Adı Yok Şiiri - Gülşen Destanoğlu

bir şeyler ölüyor içimde
her gün bir cenaze var yüreğimde
cenin bile olamamış hisler
yitiyorlar birer birer

adı konamamış
bilinenler anlamına yetmemiş
doğamamış çocuklar
donuyorlar
sessiz
kimliksiz
...

sıcağına aldanıp
yanılıp
eriyen buzullar
her yanımı sele verip
sözlerinin ayazında
yine buza kesiyorlar
daha sert
daha şekilsiz

üşüyorum

yakıyorum kendimi
tüm düşlerimi
buz tutuyor yangınım
ısınmıyor çocuklarım

...

bu güneşe hasret ülkede
her gün bir cenaze kalkıyor
ağlayamıyorum bile
adı yok diye

bir şeyler ölüyor içimde
isimsiz
kimliksiz

yitiyor ses/siz
yitiyor sen/siz