Adı Yok Şiiri - Oya Amaclı

İnanmanın saflığı
kayıp günlerde saklı.
Koynumuzdaki hain,yalan gece.
Tenin toprak kadar sıcak
sevgin üşütüyor,sanki ölüm.
Son bu,
bu son ağlayış.
Kanatıncaya kadar göz evlerimi
tüketeceğim gözyaşlarımı,
ihanetlerin ve bencilliğin doruğundan
senin için kekikleri ıslatacağım.
Demlenen çaylar ben kokacak,
Her yudumda ısıtacağım yüreğini.
Giderken ben sevdiğim,
sen anlayacaksın ki
ölüm bile sevilir,
sevmeyi bilince.