Kızıl bir gecenin yanı başında durmuş otururken ben..
Düşünmekteyim umarsız gerçekliğimi, seni, ruhuma yapışmış gözlerini..
Doldurmuşsun bu gece boşluklarımı..kimyamı..
Amaçsızlığın tam ortasında sevmek..sever gibi özlemek seni..
Ve gözlerimdeki yaşımdın..ve belki tuzu oldun yaktın gözlerimdeki siyahı...
Siyahımı delip geçicek kadar hüküm sürdün bu benlikte sen..
sen gözlerimin sahibi oldun..
senin gibi bakmak hayata varoluşum olmuştu..
Şimdi kurtulmalıym senden aramalıyım benimi..
Kurtulmalıyım bu deli oyunlardan; paradoks bir sevginin pençelerini batırmalıym kendime ve akıtmalıyım kanımı ellerine dün gibi..
Kayıt Tarihi : 9.2.2006 13:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dostlarımın cennetine gönderdim. Dumanlarını hissediyorum hepsinin en taze hamurundan çıkmış Polonya fırınlarının...
Düşünmekteyim umarsız gerçekliğimi, seni, ruhuma yapışmış gözlerini..
Doldurmuşsun bu gece boşluklarımı..kimyamı.....benim anlamak istedigim edebiyatta güzelliklerdir!o da bu güzel siirinizde var...kutlarim begeni ile okumak güzeldi sizi cok muhterem insan!...yakup icik almanya
TÜM YORUMLAR (3)