Adı Yok Şiiri - Emel Uçar

Şimdi her yer soğuk
Her yerde bir sonbahar yalnızlığı
Sokaklar karanlık
Ağır adımlarla yürüyen bir adamın
Utangaç sessizliğinin yankısıyla dolu
Şimdi ise kar var kirpik uçlarımda
Yürekleri yakan ayaz var

Bazı zamanlar ağlamayı yasak kılıyorum kendime
İçimden binlerce ben geçiyor
Cinayetler işliyorum kendimi defalarca vurarak
Kimi zaman da yeniden doğuruyorum kendimi
Bu kez başka büyüyorum
Bir başka yaşayarak
Acı çekmeden, umursamadan
Bu kez güneşe bakarak