ADI YOK
Gece adı olmayan sonsuz bir acıyla
uyudu cocuk,
Sabah o acıyla tekrar uyandı
Uyku sadece unutmak için bir araçtı,
Unutmadı…
Yine de rüyasında gördü,
Adı yoktu
olmasını da istemedi,
Sonsuzluktu tek istediği,
cocukça.
Penceremde güllerim soldu
Hani sonsuza dek guneşi hissedecekti.
Yine içinde sevginin ruhunu barındırarak
kurudu,
pencerede…
Gözlerim pencerede kocaman bir kente bakmakta
Akrep ve yelkovan neden batmakta yüreğime
Adı yoktu henüz
Günler yavru kedinin oynadiği
yumak misali uzun ve bağli birbirine
Kedicik yine karıştırdı ortalığı
Akrep ve yelkovan adı olmayan
saatlere ilerlemekte,
Yalniz,
adi yoktu
bunun,
Kayıt Tarihi : 5.7.2014 17:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir adı henüz konulmayan hislerin ve konulduktan sonra da henüz adı konulmayan ilişkilere ithaf edilmiştir. Adı konulmayan, konulamayan gecelerin birinde şehrin ve de Körfez'in ışıklarına karşı yazılmıştır.
TÜM YORUMLAR (1)