Adı Yok! Şiiri - Birisi Var

Siliyorum…
Ne dudaklarımla haykırabiliyorum,
Ne de kelimelerimle.
Yazıyorum, yetmiyor…
Siliyorum, olmuyor!
Aynada ağlıyorum bazen,
Ağlarken utanıyorum kendimden.
Bakamıyorum gözlerime.
Haykıramıyorum seni.
Kusamıyorum içimdekileri.
Yaşımı silerken fark ediyorum,
Ben de ki tabii çaresizliği.
Ve merak ediyorum…
Leyla, Şirin Aslı ve Juliett’i.
Aşka karşılık varsa,
Dış engel ne kadar işe yarar ki?
Aşka karşılık söz konusuyken,
Mecnun, Ferhat, Kerem, Romeo
Ne diye destan olur ki?
Gözlerinde kaybettim ışığımı ben.
Bakamadığım her saniye karanlıktayım.
Göremediğim her an bataklıktayım.
Ellerimi unuttum ellerinde.
Yüreğim zaten hep seninle…
Hayallerim olmasaydı, uzaklara dalmazdım.
Rüyalarıma gelmeseydin, uykuyu uyumazdım!
İçimde sen olduğun için midir?
SEN olarak yaşamak istiyorum hep.
Nefes alışımı bile seninkiyle denk getiriyorum.
Sen gülerken benimde dişlerim görünüyor sanki.
Gözlerim ışıldıyor…
Susadığında dudaklarım kuruyor.
Üşüdüğünde titriyorum buram buram tersem de.
Üzüldüğünde şimşekler çakıyor yüreğimde…
Düğümleniyor boğazım.
Huzursuzluğu yaşadığında,
Lanet ediyorum bağlı kalan el ve koluma!
Durdurmak istiyorum her şeyi.
Huzurunu sağlamak,
Dudağının kenarındaki tebessüm için savaşmak,
İç’in uğruna canımı ortaya koymak…
Gözlerindeki ışığa, tekrar kavuşmak istiyorum…
Düğümüne çözüm olmak,
Hüznü anlattığında kalkıp elini tutmak,
Kalbini kalbime yaslayıp, sıkı sıkı sarılmak istiyorum.
Gözlerin dolarken, hıçkıra hıçkıra ağlamak,
Ancak gözyaşımı senden saklamak istiyorum!
Ve…
Sana “seni seviyorum” diyen herkesten nefret ediyorum!
Bu kadar basit bir replik olsaydı,
Oyuncu sıfatıyla bir maske geçirip yüzüme,
Pek âlâ da başarabilirdim söz-ü ifadeyi…

Kaçak, sinsi ya da yılan değilim ben.
Sadece…
.
.
.
Biliyorsun!
…
Adı Yok!