Adı Veda Şiiri - Aslı Evrensel

sessizdir adımlar
süzülen bulutlarla geçip giderken hayat
göğü seyreden yüzüne yağar yağmur
bedenine dolanan suya karışır
bir geçmiş
bir bugün yanından geçen dalgalar
dokunmadan kendi yoluna akar
ufuk yaklaşır
kopuk dalgalar uzaklaşır
ceninleşen bedenler çarşaflarda
kırışık fırtınalar koparır
çığlıklar çoğaldıkça duyulmaz olur
sessizlik denizleri karartır
kum tanelerinin fısıltısı duyulur
deniz isyanda neden durulur
ağlar neden boş
rüzgar yelkenlere neden dolmaz
korkutur
neden adı veda teknelerin
dümeni hep rüyaya kırarken
tek demir attığı yerde
bıraktığı çapasına hasret
bir son baharda
hiç liman görmemiş burnunu
batıya çevirir
batarken güneş
sararmış yapraklar eşliğinde
doğduğu liman tek bildiği
hayal meyal düşlerde
bulutlar avuçlardan süzülür
veda yine hasretlerle açılır
gün batı
saat dün
dümenler artık kırılır