Adı Tadı Yok Şiiri - Mahmut Nazik

Bir şehir yalnızlık sefalet gibi
Parkın da bahçenin de bir tadı yok
Görmeden gezerler hayalet gibi
Sokaklar dolusu insan adı yok

Şimdi deli olmuş eski divane
Yıkılmış da her gönül bir meyhane
Eskidenmiş sohbet aşka bahane
Herkes bir şey söyer ama ardı yok

Kuslar çiçekler getirirken bahar
Bunca yalnız mıydı bu daglar bu yer
Anlatmaktan aciz mi kelimeler
Umudun yitirmiş bir muradı yok

Şu anımız belki son belki bir ilk
Ne kadar 'zenginsek' o kadar eksik
Söyle saki yalnızlık kaç kisilik
Kardeşin kardeşe itimadı yok

Mahmut Nazik 01 Ekim 2020