Dedim ya! Suzan hayatımın merkeziydi…
Sabahları erkenden yatağımdan kalkar,
Balkona koşar ve gizliden gizliye…
Suzan’ın gidişini seyrederdim.
Küçüktüm…
Küçüktüm ama büyüyünce tıpkı onun gibi olacaktım.
Neden olmasındı/ ki?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
